-Po Kriss.Dhe pse ndoshta nuk e beson,me ka marre malli per ty,per shoqerine tone.Me ka marre malli per ate gje te bukur qe une vete e shkaterrova.U tregova idjot,e di por puna eshte se..
-Ty te ka marre malli per mua??Pas gjithe asaj qe me bere??
-Po.Ndjehem aq fajtor Kriss.Te lutem me beso.E di,te kam bere te ndjehesh keq,shkaterrova shume gjera por…Nuk dua te shfajsohem para teje,por dua vetem te me besosh.
-Te te besoj??..E bera dikure dhe gjithshka mora ishte nje zemer e thyer.Te desha Abi.Si mike,si moter,si femer,por ti shkaterrove cdo gje.U mundova te afrohesha me ty me shpresen se gjerat do te mund te ndryshonin por..Me thuaj,a e ke pyetur ndonjehere veten se si jam ndjere une pas poshterimi e fyerje tenden,pas cdo indiference??Jo,nuk e besoj.Ishe teper I zene duke me thyer zemren.
-Kristiana,te lutem.
-Dhe tani me lutesh??Vafsh ne djall Abi!!-I ktheva shpinen dhe nisa te largohesha me hapa te medhenj,por ai me kapi doren e me ndaloi.
-Te pakten me degjo!!
Ngrita syte dhe pashe se ai po qante.Nuk me besohej.Me dukej kaq absurde e gjitha kjo.
-E di, qe jam treguar nje debil,por te lutem me beso se kam ndryshuar.Ti nuk e din sa e veshtire eshte te te shoh cdo dite ne shkolle dhe te hasem me indiferencen tende;te shoh foton tended he te torturoj veten me mendimin se te kam humbur pergjithmone.Dreqi ta haje,a se kupton se je e rendesishme per mua??!!
U ndala.S’kisha me ze per te folur.Me dukej sikur kisha para vetes Abin e endrrave te mija,e jo ate qe para pak kohesh kishte shkaterruar cdo gje.
-Po mesashoh,me ty qenka e kote te flasesh.E di e meritoj kete,megjithese kisha ende pak shprese se cdo gje mund te kthehej si me perpara.
Ai uli koken dhe nisi te largohej ngadale.Per nje second me erdhen ne mendje tere momentet e kujtimet tona.Cdo gje qe kishim kaluar.Oret e gjata qe I kalonim bashke,te qeshurat e madje dhe zenkat.Nuk mund ta lija te shkonte.Nuk mund ta humbisja serisht!!
-Prit!!
