Ende më kujtohet ajo nate.Mbeta deri në fund te nates ne një koridor pushimi…Ishte nate e mbushur perplot me fjale te kota,madje me pergojim dhe gjëra te ndaluara…
Kryesisht unë isha ai qe i bëja te qeshnin te tjerët.Pergojoja njerzit ndërsa te tjerët qeshnin.Më kujtohet mirë se atë nate i pata bërë te qeshin shumë..
Kisha prirje për emitim te njerzve.Kisha mundësi t'a ndryshoj zërin deri ne atë masë, saqë mendoje se vet njeriu,te cilin jam duke e emituar dhe duke u tallur me te, është duke folur.
Po,talleja me këtë dhe atë,askush nuk me shpetonte, madje as shoket e mi…
Disa njerëz patën filluar te me largohen vetëm e vetëm qe t'i shpetojne gjuhës sime..
Më kujtohet atë nate talleja me një te verber, i cili kërkonte ndihmë ne një treg. Ajo qe është edhe me e çuditshme se unë ia vura kembën para,kështuqë morri ne thua dhe u rrezua.Nuk dinte se çfarë te thotë.Qeshja ime filloi te ndihej ne treg.U ktheva ne shtepi vonë.Gruan e gjeta duke me pritur…Gjendja e saj ishte vërtetë për të të ardhur keq.Me tha me një ze te dridhur: Rashid..Ku ishe?
I thashë duke u tallur: Ne mars.Të shoket e mi po ku tjetër…
Mundimet dhe dhimbjet i vereheshin ne fytyre..Me tha duke i shkuar lotet ne fytyre: Rashid,jam duke ndier dhimbje.Me duket se ka ardhë koha e lindjes.
Rrodhi një pikë loti e qete ne faqen e saj…
E ndieja ne zemër se unë e kam lënë pas dorë gruan time..
Me mirë do të ishte te perkudeseja për gruan time sesa te kaloja netet ne gjëra te kota,e sidomos kur ajo ishte ne muajin e nëntë te shtatezanise..
E dërgova shpejt ne spital.
Hyra ne dhomen e lindjes.E mundonin dhimbjet e lindjes me ore te tera…E pritja lindjen me një durim të madh…Iu veshtiresua lindja.Prita shumë derisa u lodha kështuqë shkova ne shtepi.Numrin e telefonit ia lashe recepcionistes qe te me marrë myzhde…
Pas disa orëve me thirren qe te me tregojnë se Salimi kishte lindur…
Shkova shpejt ne spital.Ke e shihja i pyesja për dhomen e saj.Me thanë t'a konsultoja mjeken kujdestare …
Bertita: Çfarë mjeke?Me rëndësi është t'a shoh djalin tim Salimin..
Me thanë: Së pari shko dhe konsultoje mjeken!
Hyra tek mjekeja.Filloi te me flas për fatkeqesirat dhe se si njeriu duhet te pajtohet me caktimet e Zotit.Pastaj më tha: Djali yt ka pengesa te mëdha ne sy dhe siç shifet ai e ka humbur te parit!!
E ula koken dhe i fshieja lotet..E kujtoja njeriun e verber ne treg, i cili kërkonte ndihmë…njeriun me te cilin qeshja me treg…
I madheruar qoftë Allahu! Siç sillesh me njerëz ashtu të ndodhë edhe ty! Mbeta i heshtur për disa çaste…Nuk dija çfarë te them…Mu kujtuan gruaja dhe djali.E falenderova mjeken për sjelljen e mirë te saj dhe shkova t'a shoh gruan time…
Gruaja ime nuk ishte pikelluar.Ishte besimtare e fortë dhe pajtohej me caktimin e Allahut,Subhanehu ve teala,si jo kur ajo çdoherë me keshillonte te heqja dorë nga te perqeshurit e njezve.Cdohere më thoshte: mos i pergojo njerzit…
Dolem prej spitalit e bashke me ne edhe Salimi i vogël…
Ne te vetet nuk interesoheja shumë për te.E konsideroja si diç qe nuk ekziston ne shtepi.Kur qante shumë dilja dhe flija ne një sallon…
Ndërsa gruaja ime interesohej shumë për te dhe e donte shumë.Unë,nuk them se e urreja, por disi nuk mund t'a doja.
Filloi te rritej Salimi..Filloi te zhagitej por disi çuditshëm…Kur i bëri një vit u mundonte te ec por këtu verejtem se ai ishe i çalë..
M'u be edhe me i padurueshem…
Pas tij gruaja i lindi edhe dy djeme,Omerin dhe Halidin…
Kaluan vitet. U rrit Salimi e bashke me te u rriten edhe dy vellezerit e tij.n Nuk kisha dëshirë te rrija ne shtepi,çdoherë e preferoja ndejen me shoket e mi.Ne te vërtetë isha si kukull ne duart e tyre.
Gruaja ime megjithë sjelljet e mia jonjerzore prapë ishte optimiste se një ditë do të permiresohem. Cdohere lutej për te me udhezuar Allahu,subhanehu ve teala, dhe nuk ndahej e hidheruar nga sjelljet e mia abnormale,përveç nëse me shifte se unë e lija Salimin dhe interesohesha për dy djemtë tjerë…
U rrit Salimi e se bashku me te edhe derti im.Nuk kundershtova kur gruaja ime kerkoi qe t'a regjistronim Salimin ne një shkolle te veçantë për personat me aftësi te kufizuara.Nuk ndieja se vitet kalonin.Ditët e mia ishin të njëjta;pune,gjume,ushqim dhe defrim tërë naten.
NE DITEN E PREMTE…
U ngrita ne ora 11 paradite.Ishte ende herët për mua.Atë ditë isha i ftuar ne një dreke.U visha,vura parfum dhe desha te dilja jashtë..Kalova pranë salles se ndejes.Me ndali ne pamje e Salimit.Qante dhimbshem!
Ishte hera e pare qe u ndala tek Salimi ,i cili qante,te shoh se çfarë ka, qysh prej kur ishte femij…Kaluan dhjetë (10) vite dhe unë asnjëherë nuk u interesova për te.U mundova te behem kinse nuk po dij asgjë por nuk munda.E degjoja duke e thirre nene e tij ndërsa unë isha ne dhome..Iu afrova dhe i thashë: Salim përse qane? Kur e degjoi zërin tim pushoi nga te qajturit.Kur ndiu prezencen time filloi te prekte afër tij me duart e tij te shkurtera.Çfarë ka ky femi?! Verejta se ai mundohej te largohej prej meje dhe sikur thoshte: A tash te ra ndërmend për mua.Ku ishe qe dhjetë vite?
I shkova pas kur ja hyri ne një dhome.
Ne fillim refuzoi te më tregonte se për çfarë qante.U mundova te sillem bute me te, kështuqë filloi te m'a sqaroj shkakun se përse qante.E degjoja por u shokova.A e dini se c'ishte shkaku i te qarit te tij? Vellau i tij, Omeri, i ishte vonuar, i cili zakonisht e dërgonte ne xhami.Ishte namazi i xhumase kështuqë frikohej se nëse nuk shkon herët nuk mund te gjej vend ne saf të parë…
E thirri Omerin,e thirri nënën e vet por pa pergjegje.Qante ndërsa unë shiqoja lotet e tij,te cilët buronin nga dy sytë e tij te verbuar..Nuk munda te perballoj dot pjesen tjetër te bidsedes.Ia vera doren ne goje dhe i thashë: A për këtë po qan o Salim?
Tha: po.
I harrova shoket,e harrova dreken dhe thashë: Salim mos u deshpero.A e di se kush do të vijë me ty sot ne xhami?
Tha: po,sigurisht se ai është Omeri, por çdoherë më vonohet.
Thashe: jo,por unë do të vij me ty.
U çudit Salimi dhe nuk besonte.Mendonte se mos jam duke u tallur me te.Mendoi pak pastaj filloi te qaje.
Ia fshiva lotet me dorë dhe e kapa për dorë.
Desha te skojme ne xhami me veture por refuzoi duke thënë: Xhamia është afër dhe dua te ec ne këmbë. Betohem ne Allahun se ma ka thënë këtë.
Nuk më kujtohet se kur për here te fundit pata hyrë ne xhami,por ishte hera e pare qe hyja duke ndier frikë dhe pendim,për leshimet qe i pata bërë gjatë tërë atyre viteve te kaluara.
Xhamia ishte përplotë me njerëz por ,fale ndihmes se Allahut,Subhanehu ve teala,Salimit ia gjetem një vend ne safin e pare.E degjuam ligjeraten sebashku dhe u fal afër meje.Ne te vërtetë unë u fala afër tij..
Pasi perfundoi namazi Salimi kerkoi prej meje një Kur'an.U çudita! Si mund te lexoje ndërsa ky është i verber?!
U mundova te injoroje këtë kërkesë por u silla mirë duke mos i lenduar ndjenjat e tij.Ia dhashe Kur'anin.Kerkoi prej meje t'ia hap Kaptinen Kehf.Fillova t'i shfletosi faqet njëherë e heren tjetër shiqoja ne përmbajtje derisa e gjeta.E morri Kur'anin dhe e vendosi para vetes se tij.Filloi ta lexoje kaptinen ndërsa dy sytë e tij ishin te mbyllur.
O Zot ç'po ndodhë!! Ai e kishte nxene përmendësh tërë kaptinen.U turperova prej vetes sime.E mora një Kur'an dhe fillova te ndiej një dridhje ne trupin tim..Lexova shumë.Iu luta Allahut te me falte dhe te me udhezonte!!!
Nuk mund ta permbaja veten.Fillova te qaje sikurse fëmijët.
Disa njerëz ende ishin ne xhami kështuqë u turperova prej tyre.U mundova t'a fshehi qarjen time por te qarit u shenderrua ne dënesje.
Nuk dija agje përveç një dorë te vogël,e cila m'a prekte fytyren e pastaj m'i fshinte lotet.Ishte Salimi! E morra dhe e perqafova shumë.E shiqoja dhe thashë ne vete: Ti nuk je i verber por unë jam i verber,qe shoqeroja hipokrite e huligane,te cilët me terheqnin drejt Xhehennemit…
U kthyem ne shtepi.Gruaja ime ishte merakosur shumë për Salimin.Por meraku dhe brengosja e saj u shenderuan ne lote kur kuptoi se unë isha ne xhami se bashku me Salimin.
Prej asaj ditë kurrë me nuk më ka kaluar asnjë namaz pa e falur ne xhami me xhemat…
I braktisa shoket e keqinje dhe fillova te hyjë ne një shoqeri te zgjedhur,me te cilët u njoftuam ne xhami.E shijova embelsine e besimit me ta. Prej tyre mesova gjëra,prej te cilave dunjaja me pate larguar. Asnjëherë nuk më ka kaluar ndonjë tubim i perkujtimit te Allahut,Subhanehu ve teala apo namazi i vitrit…Kur'anin gjatë muajit e lexoja disa here.Gjuha ime ishte e lagur vetëm me perkujtimin e Allahut,Subhanehu ve teala.Ka gjasa qe Allahu te m'i fal pergojimet dhe talljet e mia me njerëz .Fillova qe çdo ditë te jem me afër familjes.Shiqimet dhe dhimbjet e gruas sime,te cilat vereheshin ne sytë e saj me pare,i largova njëherë e pergjithmone.Buzeqe shja nuk mund te largohej prej fytyres se birit tim Salimit.Ai qe e shifte mendonte se është mbreti i dunjasë..
E falenderova shumë Allahun për këtë begati te madhe!!!
Një ditë prej ditesh ,shoket e mi bemires,kishin vendosur te shkonin ne një vend te largët për t'ua mësuar njerzve fenë e Allahut,Subhanehu ve teala.Dyshova se a te shkoje apo jo?! Bera namaz Istihare ( i cili bëhet ne rastet kur njeriu për te bërë diç e lut Allahun t'ia frymezoje te qelluaren dhe te miren S.I) dhe e konsultova gruan time. Pritja se ajo do të refuzoje por ndodhi e kundërta. U gezua shumë madje ajo edhe me nxiste.
E gjora! Me pare me shifte duke udhetuar për ne vende te ndyra pa u konsultuar fare me te.Iu drejtova Salimit dhe e lajmerova se unë do të udhetoje.Me perqafoi me dy duart e tij te shkurtera ne shenjë lamtumire…
Mungova ne shtepi plot tre muaj e gjysmë
Gjatë kësaj periudhe,sa here qe më vinte shansa, iu telefonoja familjes dhe flisja me fëmijët e mi.Isha merzite shumë për ta.
Ahhhhhhhh po ta dinit sesa shumë isha permalluar për Salimin!!
Deshiroja t'a ndieja zërin e tij.Ishte i vetmi qe asnjëherë nuk pata mund të flasë me te sepse kur thirrja unë,ose ishte në shkollë ose ne xhami.
Sahere qe i flisja gruas sime për permallimin tim të madh për Salimin qeshte prej gezimit.Heren e fundit kur telefonova nuk e dëgjova duke qeshur.Zeri i ishte ndryshuar..
I thashë: Percillja selamin tim Salimit!
Tha: InshaAllah ( Nëse don Allahu) dhe heshti..
Së fundi u ktheva ne shtepi.Trokita deren dhe prisja qe t'a hape Salimi por u befasova kur pashë Halidin, femiun me te vogël,i cili ende nuk kishte mbushur 4 vite te plota.
E ledhatova ndërsa ai peshperiste: Babi…Babi…
Nuk e di përse mu ngushtua gjoksi ashtu kur hyra ne shtepi..
Kerkova nga Allahu,subhanehu ve teala,mbrojtje prej djallit te mallkuar.
Erdhi gruaja ime ndërsa ne fytyre kishte ndryshuar.Mundohej te shtirej se ishte e gezuar.
U shiqova me vëmendje pastaj e pyeta: Çfarë ke?
Me tha:Asgje.
Rastesisht mu kujtua Salimi.
Thashe: Ku është Salimi?
E uli koken dhe nuk mu pergjegj.Rrodhen lote te valë ne faqet e saja.
Bertita ..Salim..Ku është Salimi…?
Nuk dëgjova asgjë tjetër përveç zerit te Halidit,i cili duke belbezuar thoshte: Baba,thalimi ka thku ne Xhennet ( Salimi ka shkuar ne xhennet)..te Zoti…
Nuk me mbanin kembet ndërsa gruaja qante aq dhimbshem saqë gati i ra te fiket. Dola prej dhome…
Me vonë me njoftuan se Salimin e kishin goditur ethet dy jave para se te vija unë.Gruaja e kishte dërguar ne spital por ethet vetëm sa i ishin shtuar derisa edhe kishte vdekur…
Allahu e mëshiroftë Salimin ndërsa neve na befte te marrim mësim prej ngjarjeve te tilla! Amin!!!
